Trofozoit

• sty 08, 2020
• by admin

Trofozoit

Budowa i rozwój. Trofozoit asymetryczny gruszkowaty lub owalny długość 6- -20 pm, szerokość 3-10 pm. Jądro okrągłe, bliżej bieguna przedniego, z kariosomem w centrum i chromatyną skupioną biegunowo. Obok jądra szeroki i głęboki otwór gębowy. Przed jądrem 6 kinetosomów, z których wychodzą 4 wici: 3 wici wolne biegnące ku przodowi (z 3 kinetosomów) i jedna skierowana ku tyłowi do otworu gębowego (z 2 kinetosomów) oraz 2 włókna brzeżne (z 1 kinetosomu), otaczające otwór gębowy. W cytoplazmie liczne wodniczki pokarmowe, drobne ziarnistości ciałek zapasowych i wodniczki jodofilne. Biegun tylny silnie wydłużony (ryc. 3.17).

Cysta niesymetrycznie owalna, z uwypuklonym jednym biegunem (cytrynkowa- ta lub gruszkowata), o wymiarach 7-10 x 4,5-6 pm widoczne 1-2 jądra o strukturze jak w trofozoicie oraz zawiązek wici i otworu gębowego, otoczka cienka.

Zarażenie następuje przez jamę ustną postacią cysty. Z cysty w końcowym odcinku jelita cienkiego lub na początku jelita grubego uwalniają się 1 -2 trofozoity.

Chorobotwórczość. Nie została udowodniona. Wykrywanie. W rozmazach kału utrwalonych płynem Schaudinna, barwionych metodą Heidenhaina, znajduje się cysty (cytrynkowate, jednojądrowe, z zawiązkami wici i otworu gębowego), w stolcach biegunkowych – trofozoity (asymetrycznie

Zwalczanie. Nie opracowane. Retortamonas intestinalis (Wenyon et 0’Connor, 1917) Wenrich, 1932

Występowanie. Kosmopolityczny wiciowiec bytujący w jelicie grubym w postaci trofozoitu i cysty. Prewałencja R. intestinalis w Polsce wynosi ok. 1%.