Obraz kliniczny choroby zależy od stopnia immunosupresji, a w szczegól-ności od liczby limfocytów CD4 (15). Liczba limfocytów CD4 między 25-0 a 5-0-0 w lmm3 powoduje, że przebieg gruźlicy jest podobny jak u osób bez zaburzonej odporności. Objawy kliniczne choroby to: podwyższona ciepłota ciała, poty noc-ne, ogólne osłabienie, suchy kaszel, postępujący spadek masy ciała. Objawy te nie są jednak charakterystyczne tylko dla tego zakażenia, a mogą też świadczyć o progresji choroby zasadniczej.
W obrazie radiologicznym widoczne są nacieki, guzy i jamy, najczęściej umieszczone w górnych polach płucnych. Odczyn tuberkulinowy jest zwykle dodatni.
Bardziej burzliwe objawy kliniczne występują u chorych z rozwiniętym AIDS (3). Badanie radiologiczne klatki piersiowej często wykazuje powiększone węzły chłonne wnęk i śródpiersia (3-0-84 %), możliwe są nacieki śródmiąższowe w dolnych polach płuc i wówczas obraz radiologiczny przypomina spotykany w zakażeniu Pneumocystis carinii. Odczyn tuberkulinowy jest najczęściej ujemny. U 7-0 % chorych na AIDS i u 2-0 % zakażonych HIV stwierdza się równocześnie obecność pozapłucnych ognisk choroby (27). Najczęściej są to:
– uogólniona limfadenopatia,
– podwyższona ciepłota ciała,
– zmniejszenie masy ciała,
– ostra sepsa gruźlicza (sepsis tuberculosa acutissima),
– zajęcie ośrodkowego układu nerwowego (guzy, ropnie, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych).
