Rehabilitacja chorych ortopedycznych
Jakkolwiek rehabilitacja rozciąga się na wszystkie prawie specjalności medyczne i na wszystkie okresy leczenia chorego, to jednak wiele metod i sposobów można z największym pożytkiem stosować dopiero w okresie zdrowienia – kiedy ustąpią ostre objawy choroby, np. po nastawieniu złamania, przeprowadzeniu właściwego zabiegu itp.
Współczesne zasady rehabilitacji opierają się na założeniu, że osoba upośledzona fizycznie powinna się stać niezależna od otoczenia. Dlatego wielką wagę w programach rehabilitacji przywiązuje się do nauki wykonywania czynności codziennego życia, zwłaszcza tyczących się samoobsługi chorego. I tak chory nie jest zdolny do podróżowania i poruszania się po mieście, dopóki nie potrafi unieść nogi na stopień autobusu, taksówki czy pokonać krawężnika z ulicy na chodnik. Otwarcie listu, odwrócenie stronicy gazety, golenie się, mycie, ubieranie i przyjmowanie posiłków to codzienne czynności, które poszkodowany musi umieć wykonać, aby stać się niezależnym od otoczenia.
Usprawnianie chorych ortopedycznych rozpoczyna się odpowiednim pielęgnowaniem chorego leżącego w łóżku. Chorego uczy się poruszania w łóżku, sposobów zapobiegania odleżynom, przykurczom, opanowania wykonywania czynności higienicznych. Są to podstawowe czynniki utrzymania fizycznej i psychicznej kondycji chorego.
W pierwszych dniach po urazie lub zabiegu przestrzega się zasad psychoterapii we wszystkich kontaktach z chorymi. Poza tym udziela się pomocy w rozwiązywaniu problemów i potrzeb chorego.
Pozostałe wpisy:
