Stosowanie kortykosteroidów
Stosowanie kortykosteroidów w radikulopatiach ma dość długą historię. Początek tej metodzie leczenia dały spostrzeżenia chirurgów stwierdzających w czasie zabiegów zmiany zapalne i obrzęk w otoczeniu korzeni nerwowych oraz zwiększenie zawartości białka w płynie mózgowo-rdzeniowym w przebiegu tyłowy- pchnięcia jądra miażdżystego tarczy między kręgowej. Jest rzeczą stwierdzoną, że przepuklina jądra miażdżystego może stawać się całkowicie bezobjawowa w wyniku leczenia zachowawczego mimo utrzymywania się zmian w obrazie mielograficz- nym. Tym, który powiązał ustępowanie obrzęku korzeni z polepszeniem stanu klinicznego, był Berg: „to nie przepuklina krążka międzykręgowego, ale następcze zmiany są przyczyną objawów chorobowych. Zmiany te są prawdopodobnie natury zapalnej”.
W 1975 roku Green doniósł o korzystnym domięśniowym stosowaniu dużych dawek deksametazonu przez okres tygodnia u chorych z przepukliną jądra miażdżystego, potwierdzoną badaniem klinicznym, mielografią i elektromiografią.
Deksametazon stosowano wg schematu: pierwszy dzień – 65 mg, drugi – 32 mg, trzeci – 24 mg, czwarty – 12 mg, przez następne 3 dni – 8 mg.
Dalsze obserwacje pozwoliły stwierdzić, że nawet mniejsze dawki deksametazo- nu, podawane doustnie, zmniejszały znacznie dolegliwości przy nawrotach choroby.
W chwili obecnej podawanie kortykosteroidów – czy to doustnie, domięśniowo, pod- czy- nadoponowo – stanowi uznaną metodę zachowawczego leczenia bólów krzyża.