Rate this post

Czerwone rubiny

Historia wszystkich czerwonych kamieni, łączy się ze Wschodem. Kamienie o kolorze krwi były jednak cenione nie tylko na Wschodzie, ale również w innych regionach świata. Owe uwielbienie do barwy czerwonej należy łączyć z wierzeniami że czerwień stanowiła dla ludzkości kolor przynoszący powodzenie i szczęście. Ojczyzną czerwonych kamieni są Indie, Syjam i Birma.

Początkowo nie rozróżniano rubinu od granatu. Oba kamienie określane były przez Greków antraksem. Ponieważ nigdzie w Europie nie można było znaleźć złóż tego wyjątkowego minerału, Arabowie zaczęli nim handlować. Poprzez Bizancjum i Genuę zaczęły te kamienie przybywać do Europy. Grecy kamień ten poświecili bogini piękności Afrodycie, na Wschodzie był to kamień bogini namiętności Astarte. W Indiach rubin był poświecony groźnej bogini Kali, której czciciele składali ofiary z ludzi.

Czym jest w przyrodzie rubin? To zabawiona domieszkami chromu szlachetna odmiana korundu- tlenku glinu. W przyrodzie rubiny występują w złożach pierwotnych przeważnie związane ze skałami magmowymi takimi jak granit albo w złożach wtórnych- w piaskach i żwirach. Najpiękniejsze rubiny pochodzą z Birmy. Najpiękniejsze rubiny określa się mianem „krwi głębokiej”. Rubiny tzw. czystej wody osiągają cenę diamentów. Szczególnie ceniony jest rubin gwiaździsty. Igiełkowe wyrostki tlenku tytanu sprawiają wrażenie że wewnątrz kamienia znajduje się zamknięta sześcioramienna gwiazda.

Kiedy rubin ze względu na swoją niezwykłą wytrzymałością znalazł zastosowanie w technice, stał się niezwykle poszukiwanym surowcem. Udało się więc otrzymać rubin drogą sztucznego wypalania. Twórcą tej metody był Francuz August Verneuil. Produkcja rubinów na ogromną skalę przyczyniła się do spadku jego wartości, ale nadal jest to jeden z najpiękniejszych kamieni wykorzystywanych do wyrobów jubilerskich.