Podstawą ustalenia prawidłowego przygotowania do operacji są odpowiednio zgromadzone informacje. Ich źródłem jest historia choroby, w której powinny być zawarte dane z wywiadu od rodziców dotyczące dotychczasowego przebiegu choroby zasadniczej, chorób współistniejących i chorób przebytych, zwłaszcza reakcji uczuleniowych i schorzeń alergicznych, jak np. nawracający bronchit spastyczny, astma oskrzelowa, oraz wywiad rodzinny. W historii choroby noworodka niezbędne są informacje o przebiegu ciąży i porodu, o stanie ogólnym noworodka w bezpośrednim okresie po urodzeniu oraz o postępowaniu terapeutycznym przed przekazaniem dziecka na oddział chirurgiczny. U niemowląt należy w wywiadzie uwzględnić dotychczasowy rozwój psychoruchowy oraz sposób odżywiania z podaniem jakości diety. Konieczne jest uzyskanie dokładnych informacji o dotychczasowym przebiegu leczenia z uwzględnieniem środków farmakologicznych stosowanych w ostatnim półroczu i w ostatnim okresie przed operacją, zwłaszcza kortylcoidów, antybiotyków, leków hipotensyjnych, przeciwzapalnych i przeciwpadaczkowycli, a ponadto ewentualnych operacji i anestezji oraz związanych z nimi powikłań, jak np. nieprawidłowe reakcje na środki anestetyczne. Te dane z historii choroby są bardzo ważne dla chhurga dziecięcego w momencie przyjmowania dziecka do szpitala,, gdyż niekiedy można je uzyskać tylko od rodziców lub opiekunów. Niepełny wywiad chorobowy może być przyczyną niepotrzebnego odkładania zabiegu do czasu uzyskania informacji uzupełniających, nieraz niezbędnych cło wyboru dalszego postępowania. Konieczne jest też uzyskanie zgody na leczenie i zabieg chirurgiczny, podpisanej przez rodziców lub prawnych opiekunów.
W badaniu przedmiotowym w pierwszej kolejności powinien być uwzględniony i dokładnie opisany stan miejscowy spowodowany schorzeniem podstawowym,, a następnie podany dokładny opis stanu wydolności narządów odpowiedzialnych za podstawowe funkcje życiowe: układu oddechowego, krążenia i ośrodkowego układu nerwowego.
Układ oddechowy. W ocenie układu oddechowego podstawowym zagadnieniem jest określenie jego wydolności, przede wszystkim za pomocą obserwacji i badania fizykalnego. Ważna jest ocena zachowania się dziecka, zabarwienia błon śluzowych jamy ustnej i dystalnych części kończyn, stopnia duszności z udziałem mięśni pomocniczych oraz poruszania skrzydeł nosa. U noworodków i dzieci najmłodszych w ocenie zaburzeń oddychania bardzo przydatna jest skala Silvermana (lab. 1-1).